در کشورهای خشک و نیمه خشک، ذخایر آب زیرزمینی منابع اولیه و حیاتی هستند؛ اما این منابع ارزشمند همچنان در معرض خطرات آلودگی قرار دارند. آبخوان‌های ساحلی منبع اصلی تامین آب شیرین در بسیاری از مناطق دنیا می‌باشند. سفره‌های آب زیرزمینی در مناطق ساحلی در برابر نفوذ آب شور آسیب پذیر هستند، که به کاهش کیفیت آب شیرین در این منابع منجر می‌شود. استخراج بیش از حد از منابع آب های زیرزمینی می تواند منجر به کمبود آب شیرین، نفوذ آب شور به آبخوان های ساحلی و در نتیجه شوری بیش از حد آن ها شود. آسیب‌پذیری آبخوان‌های ساحلی به عنوان معیارکلیدی عملکرد پایدار سیستم‌های طبیعی در دهه‌های اخیر با تحقیقات گسترده‌ای دنبال شده است. ارزیابی آسیب‌پذیری آب‌های زیرزمینی در برابر نفوذ آب شور به عنوان ابزاری ارزشمند در مدیریت پیشگیری و کنترل آلودگی آب‌های زیرزمینی شناخته شده و روش‌های مختلفی برای ارزیابی و محاسبه‌ی آن ارائه شده‌است. در این تحقیق از مدل GALDIT برای تعیین آسیب پذیری آبخوان استفاده شده است. این مدل از 6 پارامتر که مخفف کلمه GALDIT می­باشد تشکیل شده است؛ که حرف:G نوع آبخوان،:A هدایت هیدرولیکی آبخوان،:L ارتفاع آب زیرزمینی بالاتر از سطح آب دریا،:D فاصله تا ساحل دریا،:I تأثیر کیفی تجاوز آب دریا در نوار ساحلی و:T ضخامت آبخوان می­باشد. همچنین به منظور افزایش دقت نقشه های آسیب پذیری منطقه، پارامتر تغذیه سطحی به مدل اضافه شد. در نهایت با روش تحلیلی سلسله مراتبی(AHP) وزن دهی پارامتر های این روش اصلاح شده متناسب با شرایط منطقه بهینه سازی شده است. با توجه به نقشه آسیب پذیری نهایی می توان نتیجه گرفت که منطقه شرقی آبخوان محدوده مورد مطالعه به شدت آسیب دیده است و باید از روش های پاکسازی برای این ناحیه استفاده کرد.