محدودیت افزایشی جدید در تبخیر سیاهچاله های اولیه
چکیده:
در این مقاله، فرآیندهای تبخیر و برافزایش سیاهچاله‌های اولیه را در دوران تحت سلطه تابش و عصر تحت سلطه ماده بررسی می‌کنیم. این موضوع بسیار مهم است زیرا معمولاً این دو فرآیند مستقل از یکدیگر در نظر گرفته می شوند. به عبارت دیگر، آثار قبلی آنها را به گونه ای در نظر گرفته اند که تأثیر مستقیمی بر یکدیگر نداشته باشند و در نتیجه تأثیر آنها بر جرم سیاهچاله های اولیه به طور جداگانه محاسبه می شود. محاسبات این مقاله نشان می‌دهد که فرض این دو فرآیند مستقل از یکدیگر منجر به نتایج اشتباهی می‌شود که تنها در محدوده‌های معینی پاسخ‌های صحیح می‌دهند. در واقع، به طور کلی، در نظر گرفتن حالت ایستا برای افق رویداد سیاهچاله های اولیه و انجام محاسبات مربوط به تبخیر آنها اشتباه است، در حالی که شعاع سیاهچاله های اولیه به دلیل برافزایش دائماً در حال تغییر است. علاوه بر این، نشان می‌دهیم که در نظر گرفتن افق رویداد پویا در برخی از توده‌ها و در برخی زمان‌ها می‌تواند منجر به خاموش شدن فرآیند تبخیر هاوکینگ شود. این مطالعه بسیار دقیق تر و دقیق تر از مطالعه قبلی ما است. این محاسبات به خوبی تکامل جرم سیاهچاله‌های اولیه را از زمان شکل‌گیری تا پایان دوران تحت سلطه ماده، با در نظر گرفتن هر دو فرآیند اصلی حاکم بر سیاه‌چاله‌ها نشان می‌دهد: تبخیر و برافزایش.
لینک:
